W odpowiedzi na mój list, Stefan napisał mi dużo rzeczy, które mi pomogły psychicznie. I swój numer telefonu. Miałam dzwonić do niego ,gdy będę miała gorszy dzień. Nie przewidział chyba tego, że mam codziennie 'gorszy dzień'. No oczywiście codziennie do niego nie dzwoniłam. Jedna rozmowa to był dla mnie ogromny koszt. A co byłoby ,gdybym dzwoniła 5 razy w tygodniu? Na koniec mojej edukacji w podstawówce powiedziałam wszystkim nauczycieli 'dziękuję'. A moim 'kolegom' z klasy? 'Do NIE zobaczenia'. I wyszłam. Wyszłam ze świadectwem i książką ,którą każdy z mojej klasy dostał. W domu zastałam mamę, tatę i ciocię Basię wraz z mężem. Na korytarzu stały 4 walizki i 3 torby podróżne. Byłam zdezorientowana. Mama kazała mi się przebrać (ubranie miałam już naszykowane przez mamę) i oświadczyła ,że się wyprowadzamy. Moja jedyna myśl po tych słowach była taka: 'Serio mama? 4 walizki i 3 torby ,a ty mówisz ,że się wyprowadzamy? Tak jakbym sama nie zauważyła...'. Przebrałam się szybko w to, co naszykowała mi rodzicielka i uświadomiłam sobie ,że ciocia Basia mieszka w Austrii i dlatego nie mogłam sobie przez chwilę przypomnieć, kim ona jest. Wtedy zrozumiałam o co w tym wszystkim chodzi i czemu ciocia Basia tu jest z równie wielkim bagażem, co my. Zamiana domami.
-----------------------------
To też badziewnie krótki..
Również bez akapitów..
NASTĘPNE BĘDZIE LEPSZE! ;)
Ej no. To jest rozdział? Ja bym się kłóciła, że jeden akapit:(( Zdecydowanie za krótko, pisz coś dłuższego! I używaj enterów, będzie się lepiej czytało;) Ale tak to zastrzeżeń żadnych nie mam. Przeczytałam na razie zbyt mało, żeby ukształtowała mi się jakakolwiek opinia, ale na razie jestem na TAK :D
OdpowiedzUsuńCzekam na nowy - DŁUŻSZY! - rozdział;)
ps. zapraszam do siebie
http://make-me-heart-attack.blogspot.com/
L x
Ja wiem, że krótki, bo to było bardziej opowiadanie zastępcze :) A krótki, bo pisany w notatniku, gdzie limit słów to 500 ;/
Usuń